मूळ उर्दू कवितेचे एक स्वैर भाषांतर.....
एकटे राहायला शिकतोय
मरून जगायला शिकतोय..
मागून मिळवणे शिकलो होतो
मिळवून हरवायला शिकतोय...
सबुरीचा रस्ता बनवून
काचांवर चालायला शिकतोय...
शहर शहर फिरता फिरता
तहानच प्यायला शिकतोय...
जीवनाच्या अजब त-हा
जिवंत राहायला शिकतोय...
बेजबाबदारीने फार सतावलेय
जबाबदारीने वागायला शिकतोय...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment